GM! Myślę, że ryzyko/zwrot związane z $ETH w skarbcach jest znacznie bardziej złożone, niż większość ludzi przyznaje. Oczywiście, staking daje ci zysk. Przy 3–5% APY, skarbiec o wartości 1 miliarda dolarów może generować 30–50 milionów dolarów rocznie. To wygląda świetnie na papierze. Ale w praktyce, większy zysk oznacza mniejszą płynność. Zagłębiałem się w rzeczywiste koszty: kolejki do wypłat, ryzyko smart kontraktów, narażenie na slashing, a teraz warstwy restakingowe wprowadzające jeszcze więcej złożoności. Dodaj do tego #LSDs, a dziedziczysz stos ryzyk tylko po to, aby gonić za dodatkowym zyskiem. Widzieliśmy, jak to się kończy. 3AC użył $stETH do dźwigni na $ETH, a gdy peg się złamał, wszystko się rozpadło. Curve zostało opróżnione, $stETH zaczęło handlować z rabatem, a unwind stał się systemowy. To był tylko jeden gracz. Co się stanie, jeśli trzy lub cztery publiczne skarbce zbudują podobne pozycje i będą musiały się unwindować w tym samym czasie? Czuje się, że powstaje ryzyko systemowe tam, gdzie DeFi spotyka publiczne bilanse. - #BitMine chce posiadać i stakować 5% całkowitej podaży $ETH. - #SharpLink już ma 1,3 miliarda dolarów. W całej branży publiczne firmy posiadają ponad 1,3 miliona $ETH i ta liczba rośnie. Jeśli nawet ułamek z tego trafi do protokołów restakingowych lub pętli zysków, potencjał kruchości szybko się kumuluje. Z $BTC zawsze widziałem to jako proste: trzymasz to. Może pożyczysz przeciwko temu, jeśli jesteś agresywny. Ale zarządzanie skarbcem $ETH to inna sprawa. Nie ma tutaj odpowiednika Michaela Saylora, który mógłby po prostu "hodlować i chillować". Każdy $ETH, który jest spalany, stakowany lub restakowany, staje się trudniejszy do sprzedaży. To wzmacnia dolną granicę ceny, ale także podnosi stawkę. Ponieważ negatywna prognoza nie dotyczy tylko ceny, ale także ryzyka płynności. Chodzi o momenty, gdy wszyscy muszą się unwindować, ale system nie jest zbudowany, aby to się stało w sposób czysty. Myślę, że wkraczamy w erę, w której menedżerowie skarbców będą musieli wyjść daleko poza bilanse. Będą musieli modelować ekonomię walidatorów, wyceniać ryzyko smart kontraktów i budować bufory płynności w czasie rzeczywistym. To jedyny sposób, aby to nie stało się kolejną przestrogą.