Proces doboru naturalnego, oparty na próbach i błędach, pozwala na poprawę bez zrozumienia lub kierowania nim przez kogokolwiek. To samo można zastosować do sposobu, w jaki się uczymy. Istnieją co najmniej trzy rodzaje uczenia się, które sprzyjają ewolucji: uczenie się oparte na pamięci (przechowywanie informacji, które docierają do naszej świadomości, aby móc je później przypomnieć); uczenie się podświadome (wiedza, którą czerpiemy z naszych doświadczeń, która nigdy nie wchodzi do naszej świadomości, chociaż wpływa na nasze podejmowanie decyzji); oraz "uczenie się", które zachodzi bez myślenia, takie jak zmiany w DNA, które kodują adaptacje gatunku. Kiedyś myślałem, że uczenie się oparte na pamięci i świadome było najpotężniejsze, ale od tego czasu zrozumiałem, że przynosi mniej szybkich postępów niż eksperymentowanie i adaptacja. Aby dać ci przykład, jak natura poprawia się bez myślenia, wystarczy spojrzeć na zmagania, które ludzkość (ze wszystkimi swoimi myślami) przeżyła, próbując przechytrzyć wirusy (które nawet nie mają mózgów). Wirusy są jak genialni przeciwnicy w szachach. Szybko ewoluując (łącząc różne materiały genetyczne z różnych szczepów), zajmują najbystrzejsze umysły w globalnej społeczności zdrowotnej, zmuszając je do wymyślania kontrposunięć, aby je powstrzymać. Zrozumienie tego jest szczególnie pomocne w erze, gdy komputery mogą przeprowadzać dużą liczbę symulacji, replikując proces ewolucyjny, aby pomóc nam zobaczyć, co działa, a co nie. #principleoftheday