Het trial-and-error proces van natuurlijke selectie maakt verbetering mogelijk zonder dat iemand het begrijpt of begeleidt. Hetzelfde kan van toepassing zijn op hoe we leren. Er zijn ten minste drie soorten leren die evolutie bevorderen: geheugen-gebaseerd leren (het opslaan van de informatie die binnenkomt via iemands bewuste geest zodat we het later kunnen herinneren); onderbewust leren (de kennis die we meenemen uit onze ervaringen die nooit in onze bewuste geest komt, hoewel het onze besluitvorming beïnvloedt); en "leren" dat plaatsvindt zonder erover na te denken, zoals de veranderingen in DNA die de aanpassingen van een soort coderen. Ik dacht vroeger dat geheugen-gebaseerd, bewust leren het krachtigst was, maar ik ben sindsdien tot het inzicht gekomen dat het minder snel vooruitgang oplevert dan experimenteren en aanpassen. Om je een voorbeeld te geven van hoe de natuur verbetert zonder na te denken, kijk gewoon naar de strijd die de mensheid (met al zijn denken) heeft ervaren in de poging om virussen te slim af te zijn (die zelfs geen hersenen hebben). Virussen zijn als briljante schaaktegenstanders. Door snel te evolueren (verschillende genetische materialen te combineren over verschillende stammen), houden ze de slimste geesten in de wereldwijde gezondheidszorg bezig met het bedenken van tegenzetten om ze af te houden. Dat begrijpen is vooral nuttig in een tijdperk waarin computers grote aantallen simulaties kunnen uitvoeren die het evolutionaire proces repliceren om ons te helpen zien wat werkt en wat niet. #principleoftheday