Ik wil een tip delen voor het krijgen van meer oefening in het bouwen met AI — dat wil zeggen, ofwel AI-bouwstenen gebruiken om applicaties te bouwen of AI-coderingsassistentie gebruiken om snel krachtige applicaties te creëren: Als je merkt dat je maar beperkte tijd hebt om te bouwen, verklein dan de reikwijdte van je project totdat je iets kunt bouwen in de tijd die je hebt. Als je maar een uur hebt, zoek dan een klein onderdeel van een idee waar je enthousiast over bent dat je in een uur kunt bouwen. Met moderne coderingsassistenten zoals Anthropic’s Claude Code (mijn favoriete ontwikkeltool op dit moment), zou je verrast kunnen zijn over hoeveel je zelfs in korte tijd kunt doen! Dit helpt je op gang, en je kunt het project altijd later voortzetten. Om goed te worden in het bouwen met AI, moeten de meeste mensen (i) relevante technieken leren, bijvoorbeeld door online AI-cursussen te volgen, en (ii) oefenen met bouwen. Ik ken ontwikkelaars die maandenlang ideeën bedenken zonder daadwerkelijk iets te bouwen — ik heb dit ook gedaan! — omdat we het gevoel hebben dat we geen tijd hebben om te beginnen. Als je jezelf in deze positie vindt, moedig ik je aan om de initiële projectomvang steeds verder te verkleinen totdat je een klein onderdeel identificeert dat je meteen kunt bouwen. Laat me dit illustreren met een voorbeeld — een van mijn vele kleine, leuke weekendprojecten die misschien nooit ergens naartoe gaan, maar waar ik blij mee ben dat ik het heb gedaan. Hier is het idee: Veel mensen vrezen het spreken in het openbaar. En het is uitdagend om te oefenen met spreken in het openbaar, omdat het moeilijk is om een publiek te organiseren. Dus dacht ik dat het interessant zou zijn om een publiekssimulator te bouwen om een digitaal publiek van tientallen tot honderden virtuele mensen op een computerscherm te bieden en een gebruiker te laten oefenen door tegen hen te spreken. Op een zaterdagmiddag bevond ik me in een koffiehuis met een paar uur te besteden en besloot ik de publiekssimulator een kans te geven. Mijn bekendheid met grafische codering is beperkt, dus in plaats van een complexe simulator van een groot publiek te bouwen en AI-software te schrijven om passende reacties van het publiek te simuleren, besloot ik de reikwijdte aanzienlijk te verkleinen naar (a) het simuleren van een publiek van één persoon (wat ik later kon repliceren om N personen te simuleren), (b) AI weg te laten en een menselijke operator handmatig de reactie van het gesimuleerde publiek te laten selecteren (vergelijkbaar met Wizard of Oz-prototyping), en (c) de graphics te implementeren met een eenvoudige 2D-avatar. Met een mix van verschillende coderingsassistenten bouwde ik een basisversie in de tijd die ik had. De avatar kon subtiel bewegen en knipperen, maar verder gebruikte het basisgraphics. Hoewel het ver onder de maat viel van een geavanceerde publiekssimulator, ben ik blij dat ik dit heb gebouwd. Naast het vooruit helpen van het project en het verkennen van verschillende ontwerpen, vergrootte het mijn kennis van basisgraphics. Bovendien hielp het hebben van dit ruwe prototype om aan vrienden te tonen me om gebruikersfeedback te krijgen die mijn visie op het productidee vormde. Ik heb op mijn laptop een lijst met ideeën van dingen die ik interessant vind om te bouwen. De meeste daarvan zouden veel langer duren dan de paar uur die ik op een bepaalde dag zou hebben om iets te proberen, maar door hun reikwijdte te verkleinen, kan ik aan de slag gaan, en de initiële voortgang van een project helpt me te beslissen of het verdere investering waard is. Als bonus helpt het hacken aan een breed scala van applicaties me om een breed scala aan vaardigheden te oefenen. Maar het belangrijkste is dat dit een idee uit mijn hoofd haalt en mogelijk voor potentiële gebruikers brengt voor feedback die het project sneller laat verlopen.