Gdziekolwiek spojrzę, widzę te same dwa cechy u konsekwentnych zwycięzców. Ich metody na powierzchni wyglądają różnie, ale coś wspólnego kryje się pod spodem. 1) Akceptują probabilistyczny charakter gry i dobrowolnie się mu poddają. Losowość wpływa na indywidualne wyniki, ale przy wystarczająco dużej próbie jej szum ustępuje, a dobrze zbudowana przewaga przeważa. Dlatego optymalizują pod kątem pozytywnej wartości oczekiwanej, dostosowują pozycje, aby przetrwać zmienność, i pozwalają, aby długi okres ujawnił ich umiejętności. 2) Kochają grę na tyle, że pułapki, które tworzy losowość, nie wydają się być przeszkodami do pokonania; czują się jak zagadki warte rozwiązania. Ta pasja sprawia, że przeglądanie strat, iterowanie i powracanie następnego dnia wydaje się naturalne, a nie wymuszone. Z zewnątrz wygląda to jak determinacja; od wewnątrz to zanurzenie, które trwa wystarczająco długo, aby przewaga mogła się skumulować. Razem: zimna probabilistyczna dyscyplina połączona z prawdziwą miłością do gry. Pierwsza pozwala podejmować decyzje +EV i przetrwać wahania; druga utrzymuje zaangażowanie wystarczająco długo, aby przewaga mogła się ujawnić.