Zoveel van het debat over de marktstructuur is in wezen PTSD van een overijverige SEC die zich met vreugde liet verleiden elke keer dat ze een nieuwe manier vonden om crypto in het openbaar in de ribs te trappen. De huidige SEC is het tegenovergestelde - waar het lijkt alsof er zelfs zonder nieuwe wetgeving een echte weg kan zijn naar een samenhangend, verstandig regime. Maar kan de huidige sfeer binnen de instantie aanhouden? Dit debat over de marktstructuur gaat ervan uit dat dat niet zal gebeuren, en dat de handen van de instantie (terecht) gebonden moeten zijn aan specifieke, gepaste beleidsvoorschriften. Ze kunnen het niet zomaar ter plekke verzinnen. Maar het punt blijft - we hebben beleids-PTSD en beide kanten van het debat over digitale grondstoffen/aanverwante activa zullen hun doomsday-scenario hebben als hun positie niet als winnaar uit de bus komt. Mijn contrarian standpunt is dat - en luister goed - het misschien niet zo veel uitmaakt. Onder elk regime moeten er regels worden vastgesteld die de werkelijke regels bepalen waaraan mensen zoals softwareontwikkelaars moeten voldoen. Er is hier niets perfects, en elk regime zal een pad naar voren toestaan, maar een pad met administratieve gevaren ook. Mijn belangrijkste punt is, mensen zoals ik zijn in perpetuïteit zeer in trek op de arbeidsmarkt. :)