Een menagerie van glazen gordijnen gedrapeerd van stenen bomen. Gaudí's meesterwerk is anders dan alle andere kathedraals, net als zijn techniek om de dragende rondingen voor de complexe vertakkende bogen te achterhalen... Lang voor computerontwerptools. Gaudí gebruikte hangende gewichten en touwen om zijn structuren te ontwerpen, zoals te zien is op de laatste foto. Nadat hij het grondplan van de crypte had uitgetekend, draaide hij deze ondersteboven en hing een touwtje op aan elk punt waar een kolom zou staan en de stuwkracht van het bouwwerk op de fundamenten zou overbrengen. Vervolgens verbond hij de hangende touwen met kruistouwen om bogen en gewelven te stimuleren, en bevestigde aan elk touwtje een klein katoenen zakje vogelschot, zorgvuldig gewogen om de drukbelasting op elke kolom, boog en gewelf na te bootsen. Natuurlijk hing geen van de touwtjes in deze ingewikkelde kattenwiegjes verticaal. Alle belastingen erin waren pure spanning - de enige manier waarop touw, met weinig weerstand tegen buigen, zal hangen. Het is als een toepassingsspecifieke analoge computer om de optimale kromming te vinden tussen een netwerk van verbindingspunten, sommige halverwege de curve van een ander. Gaudí fotografeerde het touwmodel vervolgens vanuit alle hoeken en draaide de foto's ondersteboven. Spanning werd compressie. En de lijnen laten zien hoe de bogen gebouwd moesten worden, vaak met twee stenen hetzelfde. Niemand in de geschiedenis van de architectuur was op deze manier bezig geweest met het ontwerpen van een gebouw. En de zonovergoten pezen zijn prachtig. De steunen voor het gewicht erboven komen van de binnenste zuilen (geen luchtbogen zoals bij een gotische kathedraal). De steen van de muren is net genoeg om het glas te omlijsten. Ik vermoed dat het een openluchtkathedraal had kunnen zijn, zonder muren. Het is zo licht en luchtig, anders dan alle andere die ik heb meegemaakt.