Een Persoonlijke Reflectie - Uit De Diepten "Of het nu waar is of niet, wat er over mensen wordt gezegd heeft vaak net zoveel invloed op hun leven, en vooral op hun lot, als wat ze doen." - Victor Hugo Tijdens een recent gesprek hoorde ik iets dat diepgaand waar was: "____, meer dan wat dan ook, wil je begrepen en geaccepteerd worden." Dat kwam hard binnen omdat ik het onmiddellijk als waar herkende. Ten eerste, ik houd er meestal niet van om opgemerkt te worden. Ik geniet ervan om in de schaduw op te gaan. Ik woon op een afgelegen plek zonder buren. Wanneer ik naar de stad rijd, rij ik in een normale auto, draag ik normale kleren. De meeste mensen die me in het dagelijks leven ontmoeten, hebben geen idee dat ik stiekem een multimiljonair ben - en dat is de manier waarop ik het graag heb. Rijkdom brengt negatieve aandacht met zich mee, en negatieve aandacht brengt negatieve energie. Dit is vooral waar zodra mensen je beter leren kennen. Ze realiseren zich dat je een gebrekkige mens bent, net als iedereen, en dat maakt het gemakkelijker voor bitterheid om binnen te sluipen. Wanneer ze ontdekken dat je geen mystieke superheld bent, wordt het veel eenvoudiger om te geloven dat de rijke persoon niet "verdiende" wat hij of zij heeft (ongeacht hoe ongelooflijk hard ze ervoor hebben gewerkt). Ik begreep het toen niet, maar een goede vriend van mij die "TV beroemd" is, vertelde me in 2016: "____, ik zou dit niveau van succes niet aan mijn ergste vijand wensen." Ik begrijp waarom zeer succesvolle mensen gewoon doorgaan met het maken van bergen geld. Het kan voelen als het enige dat nog te doen is. Er is geen weg terug naar normaal zodra je veel geld hebt. En het is heel eenzaam aan de top. Toen ik de crypto-ruimte betrad - die me redde van een leven vol ellende in mijn baan - was ik gewoon een anoniem walletadres. Toen begonnen de crypto-nieuwscycli over mijn wallet te schrijven, en uiteindelijk koppelde iemand het aan mijn X-profiel (omdat ik dat account ooit aan een andere dienst had gekoppeld en het was vergeten). Van de ene op de andere dag vond het schijnwerpers mij. Dus besloot ik het een kans te geven. Crypto had me een nieuwe "baan" gegeven, en ik voelde me op een bepaalde manier schuldig - ik had zoveel waarde van crypto ontvangen dat ik het als een kans zag om iets terug te geven. Ik begon mijn reis, mijn gedachten en eerlijk gezegd... mezelf te delen op de TL. Een paar berichten gingen mega-viral, en plotseling lazen miljoenen mensen wat ik schreef. Mensen die ik bewonderde, begonnen me te volgen - zelfs DMs te sturen waarin ze me vertelden hoeveel ze me bewonderden. En ik zit hier te denken: "Nee! Je kunt niet naar mij opkijken, ik kijk naar jou!" Zoveel ogen is een enorme druk. En het heeft mijn besluitvorming absoluut veranderd. Ik heb enkele slechte beslissingen genomen sinds ik een groot publiek heb verzameld, omdat ik uiteindelijk te veel gaf om wat mensen van me dachten. Zoals de meeste mensen, wilde ik gewoon geliefd en geaccepteerd worden om wie ik was - om gezien te worden. Ik heb me verplicht om mijn oprechte zelf te zijn, zelfs wanneer ik wist dat mijn meningen misschien niet populair waren. Maar ik reikte naar het onmogelijke: de meerderheid van de mensen, de meerderheid van de tijd tevreden stellen. ...