Er was eens, niet zo lang geleden, de "cultuurklasse." Dit bestond uit boheemse kunstenaars, intellectuelen en de rijke kinderen die hen financierden en met hen omgingen. Deze cultuurklasse was verantwoordelijk voor sceniuses zoals Warhol's Factory, Gertrude Stein's salon, de Algonquin Round Table, de Bloomsbury Group, enzovoort. Ze worden de cultuurklasse genoemd omdat ze onze cultuur *creëerden*. Er zijn veel redenen waarom de cultuurklasse sceniuses produceert met een snel dalend tempo. In het bijzonder is het merendeel van de cultuurklasse opgegeten door politieke ideologieën die mensen slechter maken in denken en creëren. Maar dat is een oud verhaal. Ik wil de overblijfselen van de cultuurklasse aanspreken die niet ideologisch zijn gevangen. Luister goed. Aan jullie die overblijven, zeg ik dit: REIS MINDER. De leden van de cultuurklasse die overblijven, zijn verslaafd aan reizen. "Wil je je dansstuk uitvoeren op mijn showcase?" "Kan niet, sorry, ik doe een residency in Virginia." "Kom je bij mijn schrijfgroep?" "Ik ben de hele zomer weg voor een workshopserie." Mijn gevoel is dat mensen proberen magie elders te vinden in plaats van zelf de verantwoordelijkheid te nemen voor het creëren ervan thuis. Maar die magie elders is vluchtig. Dit constante reizen maakt het onmogelijk om de soort gemeenschap op te bouwen die leidt tot scenius. Stein Salon kwam elke zaterdag bijeen. De Bloomsbury Group kwam twee keer per week bijeen (een keer voor schrijvers/filosofen en een keer voor kunstenaars). De Algonquin Round Table lunchte *elke werkdag* (plus een pokernacht op zaterdag). Als je de wereld wilt veranderen, heb je samenwerkingspartners nodig. Als je die hebt, moet je regelmatig, persoonlijk contact met hen je hoogste prioriteit maken. Begin nu.