Er is een lange COVID-gerelateerde stijging van zelfgerapporteerde handicaps geweest. Let op hoe de stijging die begon in het midden van 2020 voornamelijk te maken heeft met een toename van de moeilijkheid om dingen te onthouden? Dat is het symptoom van hersenmist waar iedereen zich bewust van werd.

Belangrijk is dat er zowel in de ACS—die specifieke vragen over long COVID mist—als in de Household Pulse Survey—die deze in 2022 heeft toegevoegd—een curieuze demografische concentratie is van, ten eerste, nieuwe invaliditeit, en ten tweede, long COVID-rapporten: Jong, vrouwelijk, Spaans, en slecht opgeleid.

De tijdlijn voor long COVID als een meme is in wezen: Lente/Zomer 2020: Patiëntengroepen, de media mainstreamen het idee. Survivor Corps, Body Politic, NYT-artikelen, de speciale post-COVID kliniek van Mount Sinai, Ed Yong's artikel in de Atlantic.

Officiële erkenning begon in de zomer/herfst van 2020 CDC wees op langdurige ziekte in een MMWR-publicatie van eind juli 2020 (69(30);993-998) In 2021 publiceerde de CDC richtlijnen voor clinici over post-COVID-voorwaarden, kondigde de NIH RECOVER aan, en verduidelijkte HHS dat long COVID een handicap kan zijn.

Op dit punt was zelfdiagnose enorm toegenomen. Vrouwen leidde hierin de weg. Vanaf medio 2020 groeide de rapportage door vrouwen sneller dan die van mannen. Pas met de mainstreaming stopten vrouwen met het weglopen met de cijfers.

En dit was een bijzonder veelvoorkomend iets om te rapporteren onder de minder opgeleiden. Kijk gewoon naar de schaal van die relatieve toename!

Verschillende bronnen waren het eens over de omvang van deze cijfers. Ze waren het ook eens over manifestaties, demografie en, waar mogelijk, bijdragen aan de toegenomen zelfrapportage van handicaps.

De mensen die lijden aan long COVID claimden inderdaad dat ze gehandicapt waren, wat leidde tot een curieuze verandering in de werkgelegenheidsgraad van mensen met een handicap. Het nam een vlucht! In vergelijking met mensen die voor COVID gehandicapt waren, waren long COVID-lijders duidelijk anders, over het algemeen niet zo ernstig gehandicapt.

Dat betekent dat de aard van de handicap is veranderd. En dat is het ook. Als de toename van handicaps door de pandemie vergelijkbaar was met bestaande handicaps, dan zou het niet zo uniek zijn geweest in de moeilijkheden die de media associeerden met long COVID.

Bovendien hebben deze mensen met een handicap waarschijnlijk niet zo vaak SSDI-voordelen ontvangen als eerdere groepen met een handicap. Let op hoe actieve claims eruitzien in 2021:

Uiteindelijk moet er het volgende worden gedaan om deze toename in invaliditeit te beoordelen: 1. Leg de demografische gelijkenis vast met langdurige COVID-patiënten in langdurige COVID-enquêtes. 2. Onderzoek demografische veranderingen bij invaliditeitspatiënten. 3. Controleer op meetinvariantie in de vragen in de loop van de tijd.

Dat zou allemaal vrij eenvoudig moeten zijn. Met dat gezegd, let op de timing: de lange COVID-meme ontwikkelde zich in enquêtegegevens vanaf het moment dat het in 2020 werd uitgevonden. Het lijkt niet gerelateerd aan vaccins. Het bekijken van verschillende subgroepen (bijv. de ouderen, mannen versus vrouwen, enz.) maakt dat nog duidelijker.

Het is waarschijnlijk dat vaccinatie, als het al iets doet, helpt om te voorkomen dat mensen melden dat ze lijden aan langdurige COVID. Het kan zelfs therapeutische waarde hebben voor degenen die momenteel lijden, of het nu om echte of psychosomatische redenen is—uiteindelijk is de reden irrelevant.

In verschillende grote cohorten lijkt er een consistent voordeel te zijn aan vaccinatie als het gaat om het risico op long COVID. Dit geldt wereldwijd, van Noord-Amerika tot Europa en Azië.

Dit beschermende effect kan in sommige gevallen een gezonde vaccinatiebias zijn. Maar niet in alle gevallen. Bijvoorbeeld, we hebben enkele studies over doelgerichte proefemulatie die resultaten hebben opgeleverd zoals deze, waarbij de remissie van langdurige COVID-symptomen volgde op vaccinatie.

Gezien al deze resultaten (meer artikelen, enkele beoordelingen hieronder gelinkt), zouden we een sterke veronderstelling moeten hebben dat vaccinatie de omvang zou verminderen en zou helpen bij het herstel van deze long COVID-patiënten. Of op zijn minst, dat het dat deed.

En dit is logisch: we weten dat vaccinatie ernstige symptomen heeft voorkomen, en we weten dat ernstige symptomen voorspellen en kunnen leiden tot post-acute sequelae, inclusief dingen die als long COVID-symptomen zouden worden geclassificeerd.

En dat is eigenlijk alles wat ik daarover te zeggen heb. Er was geen stijging in handicap gerelateerd aan vaccins, maar er was wel een stijging gerelateerd aan COVID. Bronnen: Meer: (en beter: Huishoudelijke Pulsenquête: Handicap rapporten, 16-64 jaar oude vrouwen: Handicap rapporten, 16-64 jaar oude mannen: