De beslissing van de Libanese regering van gisteren om de staatsmonopolie op het gebruik van geweld te bevestigen, markeert een kritisch keerpunt. Al meer dan een decennium wordt de Libanese economie gegijzeld door de erosie van de staatsautoriteit en de fragmentatie van de macht. De gevolgen zijn verstrekkend: 1. Een zwakke en worstelende productieve sector, verlamd door chronische instabiliteit en gebrek aan op regels gebaseerde governance. 2. Minimale particuliere investeringen en bijna nul buitenlandse directe investeringen, weggejaagd door onzekerheid en concurrerende machtscentra. 3. Een verwoestende braindrain op zoek naar veiligheid, waardigheid en kansen. 4. Onvermogen om internationale financiering voor reconstructie te verkrijgen, met wereldwijde partners die terughoudend zijn om te investeren in een staat die zijn eigen besluitvorming niet controleert. 5. Uitgerekte en fragiele overheidsfinanciën met een regering die steeds minder in staat is om basisdiensten en essentiële uitgaven te handhaven. Hervorming en economische herstel beginnen met soevereine legitimiteit.