Oprogramowanie 1.0 (SaaS) było sztywną, statyczną formą inteligencji. Grupa inteligentnych, wysoko zmotywowanych ludzi znających się na oprogramowaniu zbiera się, próbuje dostrzegać wzorce i przepływy pracy w danej dziedzinie, wypija kilka Red Bulli, uruchamia bazę danych, otacza ją interfejsem użytkownika, pakuje w binarny plik i publikuje. Kupujący są zadowoleni, że w końcu są rozumiani i traktowani poważnie przez dostawcę oprogramowania. „Ta firma Boopitify z Palo Alto w końcu rozwiązała problem!” W miarę jak produkt i rynek dojrzewają, do platformy dołącza coraz więcej klientów, początkowa prostota stopniowo zanika. Platforma zwalnia przez niekończący się strumień funkcji, poprawek błędów, dialogów z zagnieżdżonymi dialogami, integracji, systemów uprawnień, wymagań Enterprise™️. Platforma staje się na tyle ogólna, że staje się głupsza, a użytkownik czuje się głupi i pozbawiony mocy. AI przechodzi od razu do sedna. Już nie kupujesz sztywnego pośrednika dla inteligencji. Kupujesz samą inteligencję, mierzoną w tokenach. To, nawiasem mówiąc, to samo, co chmura zrobiła dla infrastruktury. Koniec z sztywnym, statycznym, o stałej wielkości centrum danych. Wszystko jest konsumowane na żądanie i jest dostępne na wyciągnięcie ręki. Kluczowym czynnikiem umożliwiającym to było generowanie kodu. Niezależnie od tego, czy to kodowanie vibe, GenUI, czy agenci, oprogramowanie, które kiedyś kodowaliśmy, jest teraz generowane. Interfejsy, które projektowaliśmy: generowane. Prototypy, które specyfikowaliśmy: generowane. Dla dostawców oznacza to przemyślenie swoich interfejsów. Agenci lub asystenci zamiast sztywnych interfejsów użytkownika. MCP zamiast sztywnych integracji. Dla laboratoriów AI oznacza to wygranie wojny kodowania. Agenci muszą pisać i wykonywać własny kod, aby rozwiązywać problemy. Dla dostawców infrastruktury oznacza to przemyślenie, czym jest aplikacja „hello world”. Coraz mniej chodzi o usługi internetowe. Dlatego budujemy AI Cloud, składający się z usług AI, dla aplikacji AI, orkiestrujących przez agentów AI.